Het SYLOG-project oftewel het "SYstemen van LOkale Gezondheidszorg"-project werkt aan concrete maatregelen om de samenwerking tussen huisartsen en ziekenhuizen te verbeteren. In het kader van dit project werd de informatieverstrekking tussen een ziekenhuis en een wijkgezondheidscentrum in Gent bestudeerd. Hieruit bleek dat één op drie ziekenhuisopnamen niet in het dossier van de huisartsen kon worden teruggevonden. Vooral informatie over opnamen op de dienst pediatrie en spoedopnamen ontbrak nogal eens. Welke maatregelen kunnen de informatiestroom hier vlotter doen verlopen?

Welke is dé definitie van thuiszorg? Waarom is thuiszorg tegenwoordig zo actueel? Moeten thuiszorgbehoeften 'professioneel' worden ingeschat? Wat is het belang van vertrouwen in de thuiszorg? Hoe staat de huisarts tegenover emotionele problemen van de thuiszorg-patiënt? Hoe is de situatie in de stad? En hoe vang je de CVA-patiënt thuis op? Het congres van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) formuleerde op deze vragen een antwoord met een relativerende ondertoon.

Het "thuismilieu" kan omschreven worden als de familiale en sociale omgeving waarin hulpbehoevenden wonen, leven en door de andere leden van dit milieu verzorgd worden. Zowel nu als in de toekomst vormt dit “thuismilieu "' en de personen die eraan deelnemen het draagvlak van de gehele thuiszorg. Welke zijn de mogelijkheden en de problemen, de kansen en de uitdagingen? Aan welke ondersteuning hebben de thuisverzorgers bij de zorg voor bejaarden en chronische zieken nood? Dit artikel schetst wat thuiszorg in zijn algemene vorm op dit ogenblik inhoudt en betekent. Het interview achteraan...

Er was dus met de Duitse artsen heel wat meer fout dan de particuliere gevallen Mengele en consoorten; in het bijzonder met die onopvallende, plichtsbewuste artsen, die braaf allerlei formulieren invulden wat de eerste halte betekende op weg naar de vernietiging.

In het vorige nummer van HUISARTS NU (HANU 1989 (18); 1: 7-9) werd de integrale tekst van M. Lemiengre met zijn voorstelling van het standaard dienstenpakket gepubliceerd. De redactie nodigde de lezers uit hun op-, aan- en bemerkingen neer te schrijven en op te sturen. Onderstaande tekst is de eerste reactie, afkomstig van RI DE RIDDER namens de Initiatiefvereniging voor een Progressieve Gezondheidszorg en de Vereniging van Wijkgezondheidscentra. In het volgende nummer vindt u de reactie van het VBO en een eerste lezersbrief over dit onderwerp.

Dit is het derde luik van mijn klavertje drie over aspecten van huisartsgeneeskunde bij Turkse migranten. Een groen blaadje, want het gaat om gezonde voeding bij diabetici. Aanleiding voor dit artikel is het verslag over een project, uitgevoerd met de hulp van de Koning Boudewijnstichting, in het jaar 1986-1987: aan de hand van een actie-onderzoek kon een origineel antwoord geformuleerd worden op de vervelende vraag naar dieetvoorschriften aan diabetici uit een andere cultuur. Het realiseren van adequate dieetbegeleiding vereist middelen die in ons gezondheidsbestel niet ter beschikking staan...

De Medische Werkgroep tegen Atoomwapens wijdde op 17 oktober 1987 een colloquium aan vijanddenken in het nucleaire tijdperk. Hoe komt het toch dat (groepen van) mensen in stereotypen denken over andere (groepen van) mensen ? Behoort dat tot de menselijke aard zelf ? Hoe gaan we er mee om ? Hoe moeten we over vijanddenken oordelen ? In november 1988 zullen artsen uit de Midden- en West-Europese landen die door de nazi's werden bezet, zich beraden over de vraag wat nodig is om te beletten dat de geneeskunde verregaand medeplichtig wordt aan misdaden tegen de mensheid, zoals dat ondermeer in de...

Zodra een mens zich vragen stelt, wordt hij er door gefascineerd en geobsedeerd tot hij het antwoord vindt. Zoiets overkwam mij bij het schrijven van mijn artikel Vijanddenken en geneeskundig handelen, verschenen in Huisarts Nu 17 (1988) 7, 303-308. Aan het einde van dat artikel kom ik tot fundamentele vragen over de grondslagen van de geneeskunde. In een eerste reflex word je geprikkeld om je bescheiden boekenkast uit te pluizen en je leest met verdubbelde aandacht wat huisartsen zoal publiceren, vanuit de logische verwachting dat dergelijke vragen al lang gesteld en beantwoord zijn.

In dit artikel wil ik op een zuiver subjectieve wijze de problematiek van het huisartsenfunctioneren ten aanzien van Turkse migranten schetsen. Deze subjectieve benadering is doelbewust gekozen, vanuit de ervaring van meer dan tien jaar contacten met Turkse gezinnen (zowat twintig per dag). Ondanks mijn grondige kennis van de Turkse taal en cultuur, een verruiming van mijn kennis met basisbegrippen uit de antropologie, de filosofie, de sociologie en de sociale politiek en niet in het minst mijn intensief functioneren in multidisciplinair verband, heb ik nog steeds het gevoel op een muur te...

Dit artikel beschrijft en bevraagt de rol van de huisarts in de zwangerschapsbegeleiding van migrantenvrouwen. De auteur put uit de ervaring van een thans twee jaar lopend proefproject van de Koning Boudewijnstichting in hei wijkgezondheidscentrum De Sleep in Cent. De onderliggende vraag is of de huidige trend naar terreinuitbreiding van de huisartsgeneeskunde en de eerstelijnsgezondheidszorg in de richting van C.V.O. (gezondheidsvoorlichting en -opvoeding) en preventie geen dubbelsnijdend zwaard is. Door de aandacht toe te spitsen op de rol van de huisarts, sluit deze bijdrage aan bij het...